παραγρίπη

(Ιατρ.). Οξεία νόσος από ιό, η οποία προσβάλλει το αναπνευστικό σύστημα. Μεταδίδεται από μολυσμένο άτομο με τα σταγονίδια που μεταφέρονται με τον αέρα, όταν αυτό βήχει, φταρνίζεται ή μιλάει. Ανάμεσα σε όλες τις λοιμώξεις από ιό του αναπνευστικού συστήματος, η π. αποτελεί μια ουσιαστική αναλογία. Προσβάλλει κυρίως τα παιδιά και η νοσηρότητά της δεν είναι εποχιακή. Η επωαστική περίοδος κυμαίνεται μεταξύ μιας και έξι ημερών. Εκδηλώνεται με ρινίτιδα και φλεγμονή του λάρυγγα, που προκαλεί πόνο στον λαιμό και ξερό βήχα. Σε μερικές περιπτώσεις, ειδικά σε αρρώστους με χρόνιες ασθένειες, επιπλέκεται με βρογχίτιδα και πνευμονία. Η π. δεν αφήνει σταθερή ανοσία.